کارتُن‌خواب یا خانه به دوش!
کارتُن‌خواب یا خانه به دوش!

به گزارش خزرفوری در پارک‌ها و در کنار درب ساختمان‌های متروکه یا در کنار باجه‌های عابربانک و زیر پل‌های هوایی یا در کنار جوی‌ها… حتما با افرادی مواجه شده‌اید که با ظاهری نه چندان مناسب و لباس‌هایی کهنه و پاره در حال خوابیدن هستند، در گذشته به این افراد خانه‌به‌دوش می‌گفتند که امروزه به کارتن‌خواب […]

به گزارش خزرفوری

در پارک‌ها و در کنار درب ساختمان‌های متروکه یا در کنار باجه‌های عابربانک و زیر پل‌های هوایی یا در کنار جوی‌ها… حتما با افرادی مواجه شده‌اید که با ظاهری نه چندان مناسب و لباس‌هایی کهنه و پاره در حال خوابیدن هستند، در گذشته به این افراد خانه‌به‌دوش می‌گفتند که امروزه به کارتن‌خواب تغییر نام داده است!
باید بدانیم که ریشه کارتن‌خوابی فقر است پس یک معضل جهانی است و حتی کشورهای پیشرفته و اروپایی نظیر ایتالیا هم درگیر آن هستند.
آن طور که واضح است اعتیاد به مواد مخدر یکی از دلایل اصلی کارتن‌خوابی است اما تنها دلیل آن نیست!
فقدان کار و امید در بین جوانان و کمبود امکانات رفاهی و همچنین ورشکستگیِ مردان و طلاقِ زنان و نداشتن سرپناه از دلایل فاصله گرفتن از اجتماع و حاشیه‌نشینی است.
کم‌کاری مسئولان شهری و ضعف نیروی انتظامی در برخورد با تولیدکنندگان و توزیع‌ کننده‌های مواد مخدر و قطع ارتباط و عدم حمایت خانواده از آنان از دلایل انتخاب این سبک از زندگی است.
زمانیکه به سبب اعتیاد تمام آشنایان و فامیل و دوستان با آنان قطع ارتباط می‌کنند چاره‌ای جز کارتن‌خوابی و استمرار این وضعیت برایشان وجود ندارد و ما وظیفه داریم با بخشیدن و چشم پوشی از اشتباهات گذشته یک فرصت دوباره به آنان بدهیم تا بتوانند از این منجلاب خودشان را بیرون بیاورند.
این افراد مبتلا به بیماری‌هایی نظیر اسکیزوفرنی و دو قطبی هستند و در ابتدا باید تحت درمان قرار گیرند و نمی‌شود آنان را یکباره از کارتن‌خوابی جدا کرد!
از آنجا که پیداست بیشتر کارتن‌خواب‌های زن، مادر هستند و یکی از دلایل کارتن‌خوابی زنان هم اعتیاد به مواد مخدر و طرد شدن از سوی خانواده است که تن‌فروشی را به دنبال دارد و فرزندانی که از این رابطه نامشروع حاصل می‌شوند خود یک چالش هستند، متاسفانه توجه نکردن به این موضوع باعث عادی‌سازی این معضل در اجتماع می‌شود و از طرفی نمی‌توان مادران کارتن‌خواب را از فرزندانشان جدا کرد پس باید در مراکزی قرار گیرند تا در ابتدا اعتیاد خود را ترک کنند که این مهم می‌تواند برای ادامه راه امیدبخش باشد.
در کشورهای دیگر با رایگان کردن خدمات عمومی و بیمه‌های سلامت و تهیه کردن غذای گرم توسط سازمان‌های مردم‌نهاد و نهادهای مذهبی به مقابله با این معضل اجتماعی برخواسته‌اند و میتواند الگوی خوبی برای کشور ما باشد.
پخش غذای گرم در بین آنان در اعیاد مذهبی عمل بسیار پسندیده‌ای است اما افاقه نمی‌کند چرا که به کمک مستمر نیازمند هستند و نگهداری کوتاه‌مدت در گرمخانه‌ها سبب از بین‌رفتن این معضل اجتماعی نمی‌شود و این کار بیشتر به مُسکن‌های مقطعی شبیه است.
این را بدانیم که اعتیاد پایان راه یک کارتن‌خواب نیست و برای گذراندن زندگی و یا تهیه مواد مخدر به ناچار دست به سرقت و تکدی‌گری می‌زنند که بدون شک پیامدهای ناگواری برای جامعه به همراه خواهد داشت.

عرفان سیرنگ
۱۴۰۲/۰۴/۱۷